Live vanuit de meersen
Autobiografisch gekakel van een vermoeide vogelaar
Deel 20 - dinsdag 27 juni 2006
Beste vogelkijkvrienden,
Afgelopen vrijdag was het dan zover, de blijde intrede van Luka in onze geliefde meersen ! Van heinde en verre kwamen de vogels nieuwsgierig onze kleine spruit bewonderen, zelfs de Steenuil was uit zijn slaap ontwaakt door al dat fraais. Vanuit een beekje langs de Aard vloog een wijfje Grote Gele Kwikstaart op, gezeten in een saaie populier keurde ze het kleine manneke, dit moest ze vlug gaan vertellen in kwikstaartenland ! In een antieke knotwilgenrij begon een prachtig gekleurd mannetje Gekraagde Roodstaart nerveus te roepen, dit had hij begot nog nooit gezien... doch onze sloeber kon het allemaal niet veel schelen, zijn glorietijd als berucht ornitholoog kwam nog wel, zodoende sliep hij rustig verder...
Even werd die rust nog bijna grondig verstoord door een koppel boeren op te ver gevorderde leeftijd, die met hun al even versleten traktor de zo al niet te brede weg versperde... toen ze druk gebarend ons duidelijk maakten dat we toch maar ons leven moesten wagen door langs de vervaarlijke gracht te passeren, en mijn prinses daarbij de opmerking maakte dat dat wel op een beleefder manier kon diets gemaakt worden, verslikten ze zich in al hun woede bijna in hun nog slechts enkele overgebleven rotte tanden; even bekroop me de reflex om mijn ordinaire middenvinger de hoogte in te zwieren, doch ik ben een heer van stand, zodoende zetten we bijna stoïcijns onze weg verder...
Vandaag werd ook de kouter van de Koningstraat gekeurd en goed bevonden door Luka Maria, het was er dan ook goed vertoeven met een zingende Veldleeuwerik, enkele Gele Kwikstaarten, waaronder een fel alarmerende vogel met voer, twee bonte Rietgorzen, zelfs een mooi mannetje Blauwborst met voer en een jong individu stalen de show !
Nu nog een kindervoiture met rupsbanden en vierwielaandrijving trachten te vinden, want met zo een koets over de kasseien sukkelen, niet handig mijn gedacht...
In de Broekstraat spitste onze zoon plots zijn lieve oortjes, daar zat toch wel een Kwartel te roepen zeker, edoch, het geluid kwam te dicht van bij de huizen, allicht een sukkelaar in een kooitje, dat dat nog bestaat dezer dagen, een schande... Iets verderop was een koppeltje Zanglijster de Kama Sutra aan het uitproberen, zeer intrigerend die lijsterstandjes !
Vorige zaterdag vond ik, tussen de welhaast ondoordringbare braamstruiken, het liefdesnestje van Marceline, de Molenveldse Merel; omdat ze mij vertrouwt, mocht ik, terwijl ze haar immer hongerige kroost voederde, tot op nauwelijks twee meter behoedzaam naderen, wederom een kippevelmoment ! Later die dag was één van haar jongen pardoes uit het nest getuimeld en zat het onbeholpen op het gazon te kwelen naar een lekkere, vette pier;
Marceline kweet zich echter uitstekend van haar moedertaak en onvermoeibaar holde ze van het ene jong naar het andere... Nu maar hopen dat die smerige katten geen roet in het spreekwoordelijke eten kwamen gooien, flitste het zo die namiddag nog vluchtig door mijn hoofd, doch enkele dagen later hoorde ik nog steeds het typische geluid van bedelende Merels...
Ook de Grote Bonte Spechten hebben het nu veel te druk, memorabel was het toen ik het mannetje zijn jong zag voeren hier 'in den bos achter ons', op een gegeven ogenblik zag ik wel vijf spechten tegelijkertijd, ach, de natuur is toch wonderbaarlijk niewaar...
Toen ik donderdagochtend mijn mailbox aan het ledigen was, viel mijn alerte oog plots op een wel zeer intrigerend bericht : Roodkopklauwier, Kalkense meersen, oostelijk deel... ! Met ongepoetste tanden en een reeds lang vergane trainingsbroek haalde ik ogenblikkelijk mijn kadukelijke Harley van stal en raasde ik richting 'bos van Wittens', terwijlend had Peter me immers de juiste locatie doorgebeld... Maar het beest, de avond tevoren opgemerkt door een bende Natuurpunters uit Kruibeke, onder leiding van ons aller Groene Lieve, bleek reeds gevlogen... Aanvankelijk leek er wat verwarring omtrent de juiste identiteit van deze toch wel spectaculaire soort, en werd hij als 'roodkoptapuit' doorgeseind, zowaar een nieuw species voor de wetenschap, doch navraag via de moderne middelen leerde me dat het wel degelijk om de mooiste vertegenwoordiger van de klauwieren handelde... doodjammer toch dat via diezelfde moderne middelen deze bijzondere waarneming niet terstond werd verspreid onder de collega's vogelkijkvrienden... ! Ik heb voor onze Luka al een fopspeen met sattelietverbinding besteld, je weet maar nooit dat hij vanuit zijn wieg een Grijze Wouw ziet voorbij glijden...
Dinsdagavond, rond iets na vijven, schiet de reeds legendarische Ronaldo zich met een Braziliaanse dribbel in de geschiedenisboeken en morgen komt er een einde aan mijn vaderschapsverlof, wederom dien ik mezelf dan weer naar dat hatelijke Brussel te slepen, hoop en wanhoop liggen dicht bij elkaar...
Om de pijn te verzachten kwam vandaag me andermaal een Kolibrievlinder gedag zeggen, bedankt maat !
Lieve Luka, ik zal je missen, we nemen afscheid maar zeggen geen vaarwel, nog drie dagen en het is weer weekend...
tseef