Live vanuit de meersen
Autobiografisch gekakel van een vermoeide vogelaar
Deel 13 - dinsdag 23 mei 2006
Beste vogelkijkvrienden,
Alweder waren mijn Isabelle en ik in een diepe droefheid vervallen... Enkele jeugdige hooligans hadden van het weekend het immers andermaal aangedurfd om het nestkastje, dat ik overigens en tevens daarenboven met mijn zuurverdiende spaarcenten had aangekocht bij Natuurpunt, met een stok uit de desbetreffende boom te bonjouren, het zijn toch geen manieren niewaar !
Bij de eerste poging, enkele weken geleden, was de dader zo achterlijk geweest om zijn vergeten hoofddeksel te komen ophalen op de plaats van de misdaad, waardoor hij, aan de tand gevoeld door een plaatselijke bosarbeider, compleet door de mand viel en ik de dag nadien mijn kastje terug had; afgelopen zaterdag echter kon ik mijn ogen niet geloven toen ik wederom moest vaststellen dat allicht dezelfde gozer was teruggekeerd om zich te wreken... Ondertussen echter hadden de Pimpelmezen reeds een liefdesnestje gemaakt, ik kon dan ook alleen maar vrezen voor het ergste, temeer daar hun luxeverblijf spoorloos was verdwenen. Toen ik dan vandaag bij een laatste poging nog eens door 'den bos achter ons' liep, viel dan plots in de plaatselijke vijver mijn blik op iets wat wel leek op wat het was : het verdwenen nestkastje... Op gevaar van verdrinking strekte ik me tot het uiterste en met mogelijk dezelfde stok als waarmede men de daad had gepleegd, kon ik het ontzielde houtwerk op het droge trekken;
mijn vermoeden werd bewaarheid : men had het nest met de jongen reeds vakkundig verwijderd, weer een psychopaat in spe erbij dacht ik nog vluchtig... Doch het leven is zoals het is, en ten derde male sprong ik op mijn ladder om het kastje te bevestigen aan dezelfde boom... terwijl ik met meters touw enige veiligheidsmarge inbouwde, kwam moeder Pimpelmees met haar onzekere blik even poolshoogte nemen, ik wou haar nog vertellen dat de kinders uit het dorp haar kroost lafhartig hadden verzopen, maar ik durfde niet... Stilzwijgend liet ik haar achter...
Toen er later die middag, ik stond wat te tuinieren, er zomaar een luid roepende Grutto overvloog, kwam het me plots voor dat het wederom al een eeuwigheid geleden was dat ik me nog eens naar de meersen had begeven, amper een kwartiertje later echter zat ik reeds op mijn Harley richting Vliegerkesweide...
Ondanks de aanhoudende regen van de voorbije dagen (welke halve gare had daar zo om regen gesmeekt ?), stond er nog steeds een ondermaatse hoeveelheid water op de weide, waardoor er niet één steltlopertje was te bespeuren, enkel wat Bergeenden, Krakeenden, en van die onnozele ganzen (jezus jezus, wie heeft dat uitgevonden...); om me toch een beetje in de stemming te brengen vloog er boven de gruttoweide een wijfje Bruine Kiekendief en zat er in de Langendonkse rietvelden een mannetje Blauwborst met zijn bek vol insekten...
Vandaag was het de verjaardag van ons Bertha, immers dag op dag 3 weken geleden zag ik haar voor het eerst... doch Bertha was in geen velden of wegen noch meersen te bespeuren, allicht vertrokken met de... zuiderzon.
Totaal verweesd reed ik verder richting Lede, dat godvergeten gat...
tseef