Live vanuit de meersen
Autobiografisch gekakel van een vermoeide vogelaar
Deel 2, donderdag 4 mei 2006
Beste vogelkijkvrienden,
Jezus, jezus, het was me weer het dagje vandaag... het begon reeds deze nacht, zo rond kwart na één stond ik,
zo net voor het slapen gaan, nog een sigaretje te consumeren, toen er plots een Heggemus begon te zingen !
Allicht gepakt van de warmte... even dacht ik ook de roep van Kwartel te kunnen claimen, doch het geluid kwam van ver en was niet van dien aard om tot een sluitende determinatie te komen.
De daarop volgende ochtend, was wat 'aan het doen alsof' in het huishouden (Isabelle zal weer content zijn als ze dit leest) hoorde ik 'in den bos achter ons' zowaar de zang van een... Fluiter !!! Vlug naar buiten gehold, de vogel nog een 15-tal keren zijn typische strofe horen schuifelen, toen ik wat naderbij kwam stopte hij echter met zingen, jammer, was beter blijven staan... Het is zo onderhand toch weer enkele jaren gelden dat ik die soort nog eens heb gehoord hier in de wijde omgeving...
Na eerdere waarnemingen van onder andere Kleine Bonte Specht, Zomertortel, Vuurgoudhaantje, Appelvink, Houtsnip, Bosuil (waarschijnlijk broedend) en Boomklever (mogelijk broedend), begint dit bosje zowaar sterallures te vertonen ! Deze gemengde loofbomenpartij is eigendom van de heer Cooreman, gekend van de wet Cooreman, reeds van in het begin dat we ons hier vestigden, ergens eind augustus 2004, gonst het van de verkavelingsgeruchten, zou doodjammer zijn natuurlijk... heb onlangs vernomen van een werkman van de heer Cooreman (de oude bourgeoisie kan zich dat blijkbaar nog permitteren, zo van die werkmannen in een schofel tenue, ja-knikkers vooral), dat na zijn dood de wel negen kinders wellicht zullen besluiten om het bosje te verkopen, en dan zal het uiteraard niet lang meer duren of op een gezegende ochtend zal ik staan kijken op bulldozers en kranen in plaats van op Fluiters... misschien voelt Natuurpunt zich geroepen om deze groene oase van de ondergang te redden ? Er zou hier trouwens ook iemand met een bat-detector moeten komen snuisteren, in het bosje bevindt zich immers ook een kraamkolonie van ik vermoed Dwergvleemuis, vorige zomer zaten daar zelfs ook twee exemplaren van een grotere soort tussen, en 't waren zeker geen Dwergen... !
Eerder deze ochtend hoorde ik hier 'in den bos achter ons' ook een zingende Fitis, weeral een nieuwe soort op mijn steeds langer wordend lijstje ! Even tevoren zat er een ... mannetje Huismus te tsjilpen, nu moet je weten dat op die bijna drie jaar ik nog maar éénmaal een wijfje Huismus heb gezien in mijn en aanpalende tuinen, het moeten niet altijd speciallekes zijn niewaar; vroeger lachtte men met het feit dat ik alles, maar dan ook werkelijk alles noteerde
in mijn notitieboekje, dus ook Huismussen, tegenwoordig zijn Huismussentellingen zelfs een item op den teevee,
nu is het mijn beurt om te lachen...
Na mijn fiets bij de fietsenmaker te hebben gedeponeerd (was gisteren met ons Cloé te fiets naar het station gereden en midden onze route toch wel mijn achterband ontploft zeker !), stond ik in twijfel wat ik die voormiddag wel zou gaan doen; het was te warm om nog verder 'te doen alsof' in het reeds hierboven aangehaalde huishouden, dus maar de natuur intrekken, doch waar naartoe ? Misschien eens naar de kouter van de Koningstraat op zoek naar een eventuele Noordse Gele Kwikstaart, of nog eens naar die kouter langs de E17, die mijn goede vriend Erik Roels me onlangs had getipt, er zou daar immers een Geelgors zijn gezien, doch toen ik daar enkele dagen geleden met ons Cloé langs fietste (ze heeft voor haar verjaardag een nieuwe fiets gekregen, en fier dat ze is !), was er van die vermeende gors geen sprake, wel enkele Gele Kwikstaarten, waar vind je die nog ? Alleszins niet in de meersen...
Of misschien moest ik toch eerst maar eens naar de Vliegerkesweide, the place to be dezer dagen !
Ginder aangekomen zag ik zo niet direkt de deze week daar ontdekte Koereiger, enkel een bende losgelaten gepensioneerden, onder leiding van ons aller groene Lieve, maakte de buurt onveilig... Plots hoor ik haar doodgemoedereerd tegen haar nietsvemoedende meute zeggen : "Kijk daar, dat is die Koereiger die daar zit";
nu moet je weten, enkele jaren geleden stond ik eens met groene Lieve in het Scherenmeers (het 'des Heeren Meers', wat klinkt dat toch mooi !), toen ze plots luidkeels begon te tieren : "Kijk daar, 3 Pijlstaarten", toen ik ijzig kalm mijn verrekijker ter hand nam, kon ik er niet anders dan 3 Wilde Eenden van maken...
Met die gedachte in het achterhoofd stond ik daar dus nogal sceptisch te wezen, edoch, nooit het vel van de beer verkopen, enfin ge kent dat wel, zodoende zag ik daar dan ook bewuste Koereiger inderdaad opvliegen, allicht opgeschrikt door zoveel enthousiasme van zijn toeschouwers. Gelukkig landde hij weer wat verderop en kon de troep en ikzelf het koebeest weer in volle ornaat aanschouwen ! Ik hoorde terwijlend onze wandelgids van dienst nog wat orakelen over 'afkomstig van Cuba' (waar haalt ze het !), doch ik wist wel beter en mijn gedachten gingen dus meer de Zuid-Europese richting uit, Spanje of misschien wel Zuid-Frankrijk, of wie weet wel de inmiddels beruchte kooien van ons nationale Zwin, immers, niettegenstaande reeds twee vogelaars konden bevestigen dat de vogel ongeringd was, bleef er bij sommigen nog twijfel bestaan, verwijzend naar een soortgenoot die enkele maanden geleden pleisterde in het nabije Zele, en die dus wel degelijk een ring droeg vlak boven de tenen...
Omdat ik niet was voorzien van het nodige materiaal, sprong ik direkt op mijn Harley richting huiswaarts, mij ervan bewust dat wanneer ik terugkeerde op de plaats des onheils, de vogel misschien wel weer het luchtruim zou gekozen hebben, daar de meersentoeristen ondertussen vervaarlijk dicht bij de koereiger waren gesukkeld...
Enkele minuutjes later echter, stond ik met mijn tele op de acteur van dienst zijn poten te kijken en na enige tijd bediende hij me op mijn wenken door zijn linkerpoot eventjes in de lucht te steken : geen ring ! Nu nog de andere poot, ik stond even stil bij de gedachte dat het wel een lachwekkend zicht zou geweest zijn moest de reiger beide poten tegelijkertijd de lucht zou hebben ingezwierd, stel je voor, we hebben dan eens een Koereiger, staat hij zich daar onsterfelijk belachelijk te maken met zijn benen de lucht in... Na een tijdje was het me dan toch gelukt om ook de rechterpoot te aanschouwen en jawel, ook daar geen spoor van enige ring ! De kans dat het dus om een wilde vogel gaat kan volgens mijn bescheiden opinie nooit worden uitgesloten ! Na een half uur of wat, zag ik in de verte
de groep gepensioneerden terug keren op hun stappen, en toen ze me even later in evenwijdige doch tegenovergestelde richting mijn pad kruisten (doordenkertje), spraken enkele heren me aan, met de vraag of dat daar 2 Tureluurs waren ? Ik antwoordde hen beleefd dat er twee Kemphanen, een Groenpootruiter en twee Bosruiters zich ophielden aan de plas, doch één van hen had waarschijnlijk juist een briefing gekregen van groene Lieve en vroeg me of hij eens door mijn tele mocht kijken naar die 'poelruiter', ze was dus hervallen in haar oude gewoontes...
Na nog een half uurtje ter plaatse te zijn gebleven en enkele collega-vogelaars op de hoogte te hebben gebracht
(een mens moet sociaal blijven niewaar, zelfs voor een einzelganger als ik), vervolgde ik mijn weg terug naar huis, want zoals elke dag werd ik verondersteld aanwezig te zijn op mijn werk, in het overigens uiterst ongezellige Brussel...
Zo gebeurde het dat ik diezelfde avond, zo rond iets na elf uur, weer vol van de stress van de trein stapte in het godvergeten gat Lede, en ik mijn benen richting Harley voortsleepte, toen er in de wijk wat verderop een mannetje Bosuil zat te zingen, prachtig vind ik dat, het nachtelijke dierenleven, mijn dosis energie was daarmee weer wat op peil gebracht voor de komende uren, daar ik nog deze zelfde nacht mijn rozen moest gaan sproeien 'tegen de luizen' en ik dat dan ook maar gedaan heb, er is toch altijd veel werk aan die rozen mijn gedacht !
Het was dan ook reeds middernacht en meer toen ik na mijn obligate laatste sigaret mijn vermoeide lijf naast dat van mijn zwangere prinses neervleide... Isabelle zegt dat ik te weinig slaap, maar ze weet niet dat ik stiekem aan het oefenen ben voor mijn aanstaande vaderschap, nachten waarin ik ongetwijfeld de specifieke geur van pampers en consoorten zal leren appreciëren... Hopelijk wordt onze zoon (laten we hem tot nader bericht Gustaaf noemen) zo zot gelijk zijn vader, zot van vogels...
Slaapwel !
tseef