Live vanuit de meersen
Autobiografisch gekakel van een vermoeide vogelaar
Deel 4 - zaterdag 6 mei 2006
Beste vogelkijkvrienden,
Daar ik deze week het er niet al te fameus had van afgebracht in het reeds tevoren aangehaalde huishouden,
had ik Isabelle beloofd om vandaag de ruiten te kuisen, van buiten en daarna zelfs eveneens van binnen !
Belofte maakt uiteraard schuld, dus met veel goede moed begon ik reeds aan de voorbereidende werken, toen daar echter mijn goede vriend Erik ten tonele verscheen, met name stond hij reeds op het terras een sigaretje te nuttigen, alvorens ik me bewust werd van zijn aanwezigheid... De verleiding was groot om 'foert' te zeggen tegen dat vervelend glaswerk, doch dat kon ik niet maken, en na me op de hoogte te laten hebben stellen van de actuele en daarenboven huidige situatie in de meersen (Erik had al een fietstochtje achter de kiezen door ons geliefde territorium), vertrok de heer Roels dan ook redelijk eenzaam richting andere oorden.
Nu moet je weten, reeds van bij één onzer eerste kennismakingen, had mijn toekomstige echtgenote (wat ik op
die momenten natuurlijk nog niet kon vermoeden), reeds redelijk snel in de gaten dat ik behoorlijk wat interesse vertoonde in onze gevederde vrienden (naast vanzelfsprekend in haar zelf, doch dat lijkt me de logica zelve);
het moet tijdens één van mijn talloze verhalen over de inlandse vliegende fauna zijn geweest, dat ik haar op de hoogte had gebracht van het feit dat ik nog maar een enkele keer de fameuze Koereiger had kunnen observeren,
en wel ergens lang geleden, ik had nog lang haar en een hippie-baard...
Daar er, jullie ondertussen wel ter ore gekomen, dezer dagen één van die prachtbeesten zich ophoudt in de meersen, had ik haar al een paar keer doen begrijpen dat ze maar eens moest passeren aan de Vliegerkeswei, want zo verzekerde ze me aan het begin van onze nooit eindigende relatie, die zou ze ook wel eens willen meepikken.
Zo gebeurde het dat we, na even een tussenstop te hebben gemaakt bij een bloemenhandel in het godvergeten gat Lede, we aldus afstapten aan de ... Vliegerkesweide. De Koereiger liet zich onmiddellijk (u bent ondertussen wel al reeds vertrouwd met de schrijfwijze) in volle ornaat bewonderen, en het was een grappig zicht hoe hij heel attentief de vele vliegen die de koebeesten teisterden, van tussen hun ogen en uit hun oren probeerde te pikken, die vogel heeft echt zijn naam niet gestolen mijn gedacht ! Verder op de plas zaten niet minder dan zeven Bosruiters,
2 Groenpootruiters, een Tureluur en the usual stuff : 6 Bergeenden, 14 Nijlganzen, 1 Grutto, een Scholekester en een drietal Kievitskuikens. Plots flikkerde er tussen het groene sappige meersengras de felgele borst van een Gele Kwikstaart, ongetwijfeld slechts een passant, want het gaat niet goed met de Gele Kwik in de meersen, en wie heeft dit jaargetijde al de zang van de Graspieper mogen of kunnen beluisteren, om nog maar te zwijgen van de Veldleeuwerik... !!
Na nog wat genoten te hebben van Bertha de reiger, besloten we onze weg verder te zetten richting huiswaarts, waar ik aangekomen, de voorbereidende werken startte voor een reeds langverwachte barbecue, nu maar hopen dat de weergoden ons gunstig gezind zijn, want eten met een paraplu boven je kop, dat is toch ook geen zicht !
tseef