Live vanuit de meersen
Autobiografisch gekakel van een vermoeide vogelaar

Deel 17 - zondag 11 juni 2006

Beste vogelkijkvrienden,

Het voordeel van het weekend is dat ik niet naar dat verschrikkelijke Brussel moet reizen, officieel hoofdstad van Vlaanderen... Wanneer ik immers zo des ochtends met mijn nog niet al te wakkere kop van de trein sukkel, komt die typische urinegeur me al tegen aan de uitgang van de Midi en in het parkje aan de Hallepoort ligt er een clochard zijn zatte roes uit te slapen... Ondanks het feit dat langs deze groene oase dagelijks enkele duizende automobielen voorbij razen, verwonder ik me zo bij momenten over een foeragerende Grote Gele Kwikstaart aan het plaatselijke vijvertje, of zowaar een prevelende Kleine Karekiet, soms al eens een Torenvalk, een vissende Blauwe Reiger en wel twee soorten opportunistische parkieten...  Doch nu de zomer zijn blijde intrede heeft volbracht, worden de grasvelden 'en masse' ingenomen door een bonte mengeling aan nationaliteiten, het aantal Vlamingen is daarbij op één hand te tellen, waarbij ik drie vingers op overschot heb, mezelf dan nog bij gerekend... Nee, beste vogelkijkvrienden, ik ben niet racistisch, maar als je om de honderd meter de vraag wordt gesteld of je geen Gauloises te veel hebt, of 'un pièce de vingt cent' en daaropvolgend een 'fils de pute' of de klassieke 'nique ta mère' naar je hoofd wordt geslingerd bij een mij eigen, categoriek 'njet', tja, geef mij dan maar den boerenbuiten niewaar, de geur van verse koestront, de pracht van de meersen, de zalige rust van het Molenveld...  

Na me het pleurus te hebben gepompt aan ons nieuw aangekochte zwembad, kon ik het niet laten om die zaterdagmiddag even een verfrissende duik te nemen en wat te stoeien met ons Cloé, doch al gauw werd het me te heet en met een licht aangebrande huid installeerde ik mezelf voor het kleine scherm, alwaar ik, na een overigens uitermate flauwe wedstrijd, madame Henin-Hardenne haar nu alreeds vijfde grandslamtitel zag binnenrijven;
Clijsters kan dan later als excuus haar kinderen wijs maken dat ze de malchance had dat Juju in dezelfde periode haar glorietijd kende, doch jaren terug kampte Chris Evert-Lloyd met hetzelfde probleem, zijnde iron lady Navratilova, waarbij Evert het overigens wel presteerde om zowaar zeven maal Roland Garros te winnen ! Dus chapeau voor Henin, met haar meter in de zestig toch een grote madam (de komkommertijd is wel heel vroeg dit jaar...).  

Vooral na de middag is het goed vertoeven op ons terras en na een alweer deugddoende barbecue (de koolmezen waren reeds geroosterd, dus who cares...), zitten mijn Isabelle en ik te genieten van de laatste lange junidagen...
In den bos achter ons zingt de Boomkruiper voor de tweede keer dit seizoen en zijn de Staartmeesjes teruggekeerd; terwijl ze dan nerveus van de ene tak naar de andere boom fladderen, trekken eerst drie en later vijf Grutto's over
de verzamelde tuinen richting Kalkense Meersen, even voordien vooraf gegaan door drie luid roepende Scholeksters...
Op het gazon is het wijfje Merel op zoek naar enkele pieren voor haar hongerige jongen, in de verte weet de lijster van geen ophouden. Hoog in de lucht vangt een Boomvalk zijn dagelijkse portie libellen, terwijl enkele groepjes Spreeuwen richting Molsbroek koersen om er hun slaapstede op te zoeken. Nog steeds wacht ik ongeduldig op een glimp van de Boomklevers, die na hun mislukte broedpoging (Spreeuwen zijn niet te onderschatten), allicht andere oorden hebben verkend... Weldra vliegen de eerste Dwergvleermuizen uit, af en toe vergezeld van een grotere soort, ik moet maar eens dringend een cursus batdetectie volgen...  

Enkele dagen geleden is mijn prinses bevallen, althans in theorie, want mijn meisje is 'over tijd'...
Om niet te pas en te onpas te worden gebeld met de vraag of het grote wonder zich al heeft voltrokken, heb ik op mijn antwoordapparaat de historische woorden ingesproken : "Onze Gustaaf is er nog niet, belt u later even terug...".  

Hoe zou het zo ondertussen nog in de meersen zijn... ?

tseef