Live vanuit de meersen
Autobiografisch gekakel van een vermoeide vogelaar
Deel 6 - maandag 8 mei 2006
Beste vogelkijkvrienden,
Reeds wou ik die bewolkte maandagmorgen, na een welgekomen tip van mijn goede vriend Erik, die vervelende
afwas buiten dragen om hem af te spuiten met een hogedrukreiniger (dat ik zelf niet op dat briljante idee was gekomen gaat nog steeds mijn petje te boven, niet dat ik veel een pet draag, enkel tijdens dagen van meer dan 30 graden, daar ik nogal een teer velletje heb en bij de minste zonnestralen zo rood wordt als een kreeft, doch dit uiteraard weer volledig terzijde), plots realiseerde ik me dat we helemaal geen hogedrukreiniger in ons bezit hadden, enkel een tuinslang met een spuitknop uit den Aldi, zo eentje aan vijf euro, dus was ik wel verplicht om nog diezelfde maandagmorgen mijn gsm ter hand te nemen om de firma Smeg op de hoogte te stellen van het feit dat onze vaatwasmachine het niet meer deed, niet in het minst daar er zich waarschijnlijk een mankement aan bevond !
Het fenomeen 'sceptisisme' hoog in het vaandel dragend tijdens het plegen van zulke wederzijdse conversaties,
moet u zich maar eens mijn algehele verwondering voorstellen, toen amper twee uur na mijn telefonische oproep naar bewuste firma, er reeds een technieker aan onze voordeur stond om het euvel te verhelpen !
De vaatwasmachinewonderdokter van dienst kweet zich daarbij overigens uitstekend van zijn taak, zodat ik de komende dagen weer voorzien kon zijn van de broodnodige gegevens uit onze geliefde meersen, voor het plegen van enig pseudo-proza... Dus als u dringend op zoek bent naar een machine voor het reinigen van uw schotels, u weet waar u terecht kunt voor deskundig advies !
Nadat de brave man onze woning had verlaten, allicht om weer een andere sukkelaar te depanneren, sprong ik vlug op ons Cloé haar nieuwe fiets (de mijne stond nog bij de herenfietsenwonderdokter), op weg naar de plaatselijke slager, een mens moet toch eten niewaar...
Onderweg diende ik daardoor, overigens zonder enige tegenzin, langs het 'chirobosje' van de Molenstraat te passeren, alwaar er zich een zingende Grauwe Vliegenvanger ophield. Jaren geleden, ik woonde nog bij mijn pa en ma (je kan je niet voorstellen hoe ik je mis lieve ma...), kon ik telkens weer met volle teugen uren genieten van een koppeltje broedende Grauwe Vliegenvangers in onze en aangrenzende tuinen, één jaar was ik zo bezeten van die beesten, dat ik het presteerde om ze niet minder dan 60 dagen na mekaar auditief en visueel te bewonderen, toen we dan op dag 61 op het onzalige idee waren gekomen om op reis te gaan naar het verre Frankrijk, moest ik mijn vliegende vangers met acute hartpijn en tevens met lede ogen achterlaten... Sedertdien heb ik dus een boontje voor deze sobere doch fiere vogels met hun simpele doch interessante zangstrofen.
Na 250 gram preeparee (meestal neem ik 300 gram, doch de laatste keer hebben we daarvan op zijn minst 50 gram moeten weggooien, vandaar), begaven ons Cloé en ik (ze had geen school vandaag wegens algehele plechtige communie), ons achtereenvolgens met bus, trein, metro en onze eigen voeten richting het verre doch voor de rest ongezellige Brussel...
En zo gebeurt het, beste vogelkijkvrienden, dat we ondertussen reeds aan het einde van deze alweer boeiende dag zijn gekomen, morgen moet ik stofzuigen, eerst den boven en met wat courage ook den beneden, hopelijk valt de stofzuigmachine niet in panne, want 'stofzuigmachinewonderdokter' heb ik niet teruggevonden in de laatste versie van de Dikke Van Dale, niet dat ik er één heb overigens...
tseef