Live vanuit de meersen
Autobiografisch gekakel van een vermoeide vogelaar

Deel 3 - vrijdag 5 mei 2006

Beste vogelkijkvrienden,

Deze voormiddag nog maar eens op stap geweest, eerst naar de kouter langs de Koningstraat, bekend van de doorkomst Omloop Het Volk, doch dit volledig terzijde... De eerder vanuit mijn tuin gehoorde zingende Veldleeuwerik bleef stil, verder wel een roepende Gele Kwikstaart, doch van de verwachte en al even verhoopte Noordse Gele kwam niet veel in huis, op de plek waar ik hem vorig jaar ontdekte, stond nu een planteur zijn grond te bewerken, ach,
ik neem het hem niet kwalijk, mei is nog lang... 

Dan maar mijn weg verder gezet richting Vliegerkesweide, alwaar ik had afgesproken met mijn goede vriend Erik,
was echter een half uurtje te vroeg en zag hem dan ook een half uur voor de door ons vooraf vastgelegde ontmoetingsplaats lopen, aan de Molenmeers, alwaar ik mijn Harley parkeerde. 

Naast enkele zangvogels (Gekraagde Roodstaart, Grasmus, Kleine Karekiet, Koekoek) zat er zowaar een Steenuiltje
te roepen, altijd leuk zo midden in den dag ! Wat verderop kwamen Tuinfluiter en Rietgors al zingend in mijn notitieboekje terecht; net toen we het onder mekaar roerend over eens waren geraakt dat er dit jaar toch wel minder Bruine Kiekendieven in onze geliefde meersen te bespeuren waren, vloog er in de verte, u raadt het al, een Bruine Kiekendief ! Deze vogel van het mannelijke geslacht zweefde na enkele minuten in onze richting en zette zijn weg,
na pal over onze met rasse schreden steeds kaler wordende hoofden te zijn gepasseerd, verder richting het 'Des Heeren Meers'. Wij van onze kant zetten onze persoonlijke weg verder richting Vliegerkesweide... 

Daar ondertussen gearriveerd, zo niet onmiddellijk (met 2 maal een 'd' en daarenboven 2 maal een 'l') de Koereiger te ontwaren, doch toen Erik enkele tijdseenheden later genoegzaam begon te lachen, kon mijn overigens net als gisteren zonovergoten dag niet meer stuk : de sloeber zat wat weggedoken vlak aan de koebeesten achter de Vliegerkesweide, nog mooier te wezen dan ooit tevoren...  

Tekenden ook present op de nu reeds flink geslonken waterpartij : 3 Groenpootruiters en 2 Kemphanen. Ondertussen was mijn compagnon zijn tele gaan halen (wat zorgt die man toch goed voor mij !) en kon ik daardoor en tevens daarna nogmaals bevestigen dat onze reiger, laten we hem vanaf nu Bertha noemen, geen enkel juweel aan zijn enkels droeg ! Naderhand gleed de tijd zachtjes doch kordaat voorbij, niet in het minst na een interessante babbel met alweer een nieuwe meersentoerist, een zekere Luc Meert uit Lippelo, bekend van zijn foto's op het Natuurfotoalbum; tot voor kort kwam je, zeker in de week, geen kat tegen in de meersen, doch mede dank zij het internet, worden ze met camions gelost die bezoekende en er op los fotograferende nieuwsgierigen, als dat maar goed afloopt.  

Inmiddels was het nu zo onderhand toch weer hoog tijd geworden dat ik afscheid diende te nemen van 'mijne moat' Erik en 'ons Bertha', tot volgende week nog een keer... Plots viel het verscheurende besef dat ik, ondanks mijn tijdnood, nog ergens mijn benzinetank diende op te vullen indien ik tenminste niet van plan was om mijn route te voet verder te zetten, iets wat mij overigens reeds een keer was overvallen, doch het dichtst bijzijnde pompstation bevond zich in het godvergeten gat Lede; onderweg nog enkele minuten verloren voor een gesloten overweg, tel daarbij de tijd aan het inmiddels heelhuids en zittend op mijn motorrijtuig bereikte tankstation, dan moet u weten dat ik slechts 120 seconden te vroeg en kapot van den dorst op het perron ariveerde, immers, de weg tussen mijn stalplaats en het bewuste treinstation diende ik nog te voet en flink doorstappend af te leggen onder een loden hitte, ik riskeer het me immers niet om mijn Harley aan het station zelf achter te laten nadat ze hem op een donkere nacht eens hadden gesaboteerd, de jeugd van tegenwoordig niewaar; dit gezegd zijnde plofte ik me dus even later neer in de overigens vrij comfortabele zetels van de NMBS, op weg naar nergens...

tseef