Live vanuit de meersen
Autobiografisch gekakel van een vermoeide vogelaar
Deel 26 - zaterdag 14 oktober 2006
Beste vogelkijkvrienden,
Oktober, en ik denk aan mijn favoriete schrijver Clem Schouwenaars... Aan 'Een morgen in de Moeren', aan 'Emily Beyns', de magistrale tetralogie, aan 'Gras', aan 'De Seizoenen' vooral : Zevenbergen nam afscheid en begaf zich weer op weg naar huis. Het begon al wat te schemeren en er stak een felle wind op. Hij zocht met de ogen de weide af, maar nergens kon hij de reiger nog ontdekken. Kieviten, met hun klagend gekrijs, vlogen echter overal op. Dat worden mijn trouwste gezellen, dacht hij, de kieviten, ...
Ik herinner het mij nog alsof het gisteren was, vrijdag 10 september 1993. Het was twee uur des nachts toen de nieuwslezer berichtte dat de Vlaamse schrijver Clem Schouwenaars was gestorven. Ik begaf me naar de antieke eiken boekenkast, waar de meeste van zijn werken netjes op een rij stonden geëtaleerd, en plots werd het me te machtig. Met tranen in de ogen liep ik verweesd verder door de ontzielde duisternis...
De antieke eiken boekenkast staat nu in het Overmeerse Molenveld, met naast de schrijfsels van Schouwenaars,
het oeuvre van de beste dichter aller tijden, Jotie T'Hooft... In mijn hippiejaren kende ik nagenoeg al zijn gedichten uit het hoofd, van voor naar achter en omgekeerd... "Even kwam ik je tegen, het was al laat in de avond en ik liep weer in de regen. Je was snel voorbij. Maar het was al genoeg, het maakte me al blij."
Op een avond hadden mijn kozijn Jan en ik het illustere plan opgevat om de laatste rustplaats van Jotie te gaan bezoeken... Aangekomen in Oudenaarde bleek al vlug dat het plaatselijke kerkhof reeds lang zijn poorten had gesloten, waarop we er niets beter hadden op gevonden om dan maar over de muur te klauteren; je had ons daar moeten zien zitten bovenop die veel te hoge omheining, we pisten bijna in ons broek van de slappe lach...
En dan dat kippevelmoment, het graf van Jotie... Op één van de schappen van de antieken eiken boekenkast staat reeds jaren een potje met aarde...
Men zegt dat ik schrijf gelijk Herman Brusselmans, dat andere icoon der Vlaamse letteren, de man van de foefen en de toeters... Ik vind dat een compliment, de grootste genieën worden altijd gekopiëerd. Enkele jaren geleden stond ik in de Gentse Vooruit met mijn kozijn Jan (vroeger deden we alles samen) een glas te ledigen, toen de grote schrijver Brusselmans plots naast mij stond... Ik wou hem nog vragen hoe hij het presteerde om zijn lange haren in zulke goede conditie te houden, daar de mijne reeds tekenen van acute slijtage begonen te vertonen, maar ik durfde niet, grote schrijvers laat je liever met rust...
Oktober, en deze week werd het herfst in mijn hart. Eén van onze vogelkijkvrienden, Bruno Bekaert, was niet meer, 33 jaar, dat is toch veel te vroeg godverdomme ! En wat te denken van Paul Hunter, de jonge blonde god, de David Beckham van het Engelse snooker, 27 en maagkanker, dat hou je toch werkelijk niet voor mogelijk ? Toen ik het nieuws vernam, belde ik terstond naar mijn broertje, nog zo een fan van al die saaie Britse sporten. Uren konden wij in onze jeugdjaren ons vergapen aan Jimmy 'Whirlwind' White, aan Alex 'Hurricane' Higgins, man, man, man, dat waren nog eens tijden mijn gedacht ! Dagenlang lagen we voor onzen teevee, en raakten we in complete extase bij het zien van de meest saaie sport die je maar kan bedenken : cricket ! En wederom wordt het fenomeen kippevel mijn deel, als ik denk aan de vele 'historic defeats' van England against the West-Indies, Viv Richards, Brian Lara, against Australia van Shane Warne, the spin bowler, against Pakistan van playboy Imran Khan en Waqar Younis...
But now for something completely different : onze Luka heeft een andere onthaalmoeder ! De vorige, ach, ik ga daar niet teveel woorden aan vuil maken, nochtans kreeg zij schoon volk over de vloer, gelijk het dochtertje van Tjörven De Brul, nu ook bekend in Europa...
Zulte-Waregem Europees, wie had dat gedacht, gelijk Eendracht Aalst zaliger... Ik had me speciaal een dag verlof genomen, en David Paas maakt ginder in Sofia toch wel een goal zeker, Jan 'Caje' Ceulemans die van de weeromstuit wel twee meter hoog springt !
Luka Maria gaat nu elke dag met de grote glimlach bij Ingrid, niet dat hij daar beter van slaapt 's nachts, en moe dat ge daar van wordt... ! Doch dan tovert hij dat aandoenlijke lachje op zijn lief gezichtje, en ik word week...
Vorige woensdag was het prijs, je kon niet buitenkomen of je hoorde ergens wel een Zanglijster boven je hoofd, in de bosjes stikte het van de kleine vogeltjes, prachtig toch ? Nog vlug voor mijn afreis naar het hatelijke Brussel, passeer ik dagelijks nog even langs de Vliegerkesweide, en kom ik tot rust...
De Slechtvalk vliegt met een prooi tussen zijn klauwen laag over de meersen, in een knotwilg zit een Steenuiltje me gade te slaan, de lucht is zwanger van wel duizend vogels, op weg naar de warmte... Even laat ik mijn pudeur vallen en loop ik dwars door de historische weide, blij als een kind verlaat ik vlug de heilige grond en vliegen terwijlend rond mij wel dertig Watersnippen op...
Onlangs had ik het achterlijke idee opgevat om een eigen website op te starten; samen met Dan the Man, Erik The Viking en Neos maakten we er iets mooi van (waarvoor nogmaals een welgemeend woord van dank mijne heren !), doch allicht zullen deze esbattementen slechts een kort leven beschoren zijn... Van Grote Bonte Spechten en Boomkruipers alleen kan een site niet leven natuurlijk ! Blijkbaar heeft de burgemeester van de meersen nogal lange tenen en met de voorbije verkiezingsuitslag zit hij voor op zijn minst nog eens zes jaar stevig gebeiteld...
In het land der blinden is Eenoog koning en een pasja duldt geen tegenspraak, genieën zijn er om te kopiëren en buiten hoor ik ondertussen mijn zoveelste Grote Gele Kwikstaart aan de plaatselijke Molenbeek.
Nog even denk ik aan Bruno Bekaert, straks zal men je kist in alle sereniteit binnen dragen, en ik zal een krop hebben in mijn keel, buiten komen alle vogels je één voor één groeten mijn beste, en morgen schijnt de zon en zal alles weer zijn gelijk tevoren, of toch niet...
tseef