Live vanuit de meersen
Autobiografisch gekakel van een vermoeide vogelaar
Deel 21 - dinsdag 11 juli 2006
Beste vogelkijkvrienden,
Onze Luka heeft besloten om ons zowaar elke nacht minstens een keer uit onze coma te halen... het voordeel daarvan is dat ik dan profiteer om mijn nicotinegehalte in mijn bloed op pijl te houden, zodoende stond ik vorige vrijdagnacht zo rond 02u22 (sic) mijn zoveelste pakje Gauloises 'tabac à rouler' te ledigen, toen er plots van de linkerkant der verzamelde tuinen een raar geluid weerklonk, vrijwel onmiddellijk gevolgd door het bekende "kwik me dit, kwik me dit", u raadt het al... een mannetje Kwartel ! Zou het kunnen dat het mij kort tevoren ten gehore gebrachte geluid dat van een wijfje was ? Wie weet, alleszins zeer intrigerend !
Nadat ik later die dag wederom eens tot in het godvergeten gat Lede was gesukkeld met mijn ondertussen herstelde Harley (voor wel 82 euro kosten !), en ik me in de richting van het aldaar plaatselijke NMBS-station begaf, zaten er op de daken van de veel te lelijke wijkhuizen van de Koekoekstraat (nee, niet die van Melle, werkelijk), niet minder dan twee Grote Gele Kwikstaarten, waarvan er zelfs één aan het alarmeren was; zou de soort hier ergens in de buurt tot broeden zijn gekomen ? Best mogelijk, vorig jaar zat er trouwens in het nabije kasteelpark van Mesen een zingende vogel...
Ik heb iets met Grote Gele Kwikstaarten... Toen ik jaren geleden enige watermolens had onderzocht op de aanwezigheid van deze kwieke vogel, vatte ik het plan op om dit later nog eens over te doen; in 1996 begon ik aan een boeiende inventarisatie van niet minder dan 43 watermolens in de streek, het gebeurde zelfs dat ik speciaal twee weken verlof nam om toch maar alle molens te controleren, 't zijn rare gasten die vogelaars ! Dagenlang had ik dan last van acute tendinitis, want in den beginne was mijn fiets mijn enige en trouwste compagnon, doch de kilometers begonnen zich te wreken, het was toen dat ik mijn eerste Harley kocht... In 2005, na 10 jaar Grote Gele Kwikken tellen langs die heerlijk geurende Oost-Vlaamse beken, kwam dan mijn topmoment met niet minder dan 37 bezette territoria, ik was een tevreden man...
Doch het leven gaat verder, en zaterdag miste Henin haar afspraak met de geschiedenis (tegen een man spelen is nooit gemakkelijk), van Clijsters was dan al lang geen sprake meer... Rare gasten, die Limburgers...
Vroeger, toen ik nog jong en onschuldig was, keek ik naar vrijwel elke tennispartij, naar Borg en Mc Enroe, Connors en Gerulaitis, dat waren nog eens spelers mijn gedacht ! En Mecir, Miroslav Mecir, kent ge die nog ? Man, man, man... Maar ondertussen heb ik al lang mijn onschuld verloren en moeten we ons tevreden stellen met gasten wiens charisma even kleurrijk is als dat van een doordeweekse koestront, Federer begot, nog erger dan Sampras...
Ondertussen kabbelt ook de Tour de France rustig verder, jezus jezus, wie kijkt er daar nog naar, waar zitten de Ulrichs en de Belokis, de Mancebos en de Boteros, kapot gesnoven en gespoten meneer ! Met Armstrong als gekroonde koning der ongegeneerden... Waar is de tijd van Van Impe, toen we als klein mannen verloren liepen tussen de zotte Meerse massa, op zoek naar een gele trui, dat waren nog eens dagen godverdomme ! Ik ben gestopt met kijken de dag dat Pantani stierf... Mijn broertje en ik, we denken nog vaak aan je Marco, je was onze held, onze hoop in bange dagen, die souplesse op l'Alpe d'Huez, onvergetelijk; doch je kon het leven niet meer aan, verraden door de leugens van anderen; bedankt 'il Marco', we missen je...
Zaterdag, en we zitten te genieten op het terras van nonkel Erik en tante Magda, van een lekkere chinees en een Kriekske, en van een langsvliegende en roepende Regenwulp; telkens ik een Regenwulp zie, gaan mijn gedachten terug naar de humaniora, we hadden net 'Een vlucht Regenwulpen' van Maarten 't Hart bekeken, toen de leraar de logische vraag stelde waarom de film die titel droeg... er was maar ene pipo die kon antwoorden, ik was toen al zot van vogels, en fier dat ik was... (op de me later dat jaar gestelde vragen kon ik al iets minder antwoorden, doch dit volledig terzijde en van nul en generlei belang voor de voortzetting van deze overigens niet al te boeiende monoloog...).
Ons meest favoriete terras in Kalken en omstreken had die zaterdag nog een verrassing in petto, want er zeilde een majestueuze Wespendief over, wat moet een mens meer hebben niewaar... Ook de vinnige Kolibrievlinder liet zich even bewonderen, doch zette ogenblikkelijk zijn zwerfroute verder, allicht richting Molenveld, waar we bijna dagelijks deze beesten mogen aanschouwen, ze komen zelfs op mijn prinses haar wasgerief zitten !
Zondagavond, en Italië wordt wereldkampioen, tja... Nee, ik hou niet zo van dat saaie voetbal van de gevestigde landen gelijk Engeland, Duitsland, Spanje... geef mij maar Brazilië, Portugal, Arrrrrrrgentinaaaaaaa (GOOOOOOOOOOOOOOL DE BOOOCAAAAAAAAAAAAAA !!! DIEGO ARRRRRRRMAAANDO MARADOOOONAAAAAAA !!!), of bij gebrek aan beter dan maar Frankrijk, doch om iets na tienen gaat bij de geniale Zinédine 'Zizou' Zidane
het licht uit... En de Italianen, zij verdedigden verder, met 11 tegen 10, de schande van Berlijn...
Het begin van de nieuwe week werd gekenmerkt door mijn veel te vroeg ochtendlijke aanwezigheid in het onwelriekende Brussel, wat dan weer als prettig gevolg had dat mijn lief meisje me persoonlijk kwam ophalen en we een ganse nammidag van mekaar konden genieten... Toen we daarbij vandaag in het naar huis rijden langs het mooie en bevallige dorp Uitbergen reden, vloog er langs het plaatselijk allicht belangrijke kerkgebouw een Ooievaar ! Even sloop me de schrik om het hart dat de laatste coïtus interruptus zijn doel had gemist, doch de machtige vogel kwam slechts vluchtig onze Luka inspecteren... Bedankt meneer de Ooievaar, je hebt ons een prachtig geschenk gebracht, alleen hebben we het knopje om des nachts de batterijen uit te schakelen nog niet gevonden... !
Het was deze namiddag warm in de meersen, de Vliegerkesweide stond er kaal geschoren en droog en verlaten bij, slechts twee Grote Lijsters en een enkele Grasmus en een Gekraagde Roodstaart konden ons verblijden, doch even later stoof een groep van wel 200 Kieviten (met dit mooie weer hadden ze zich allicht verzameld voor een dagje uit naar de Zeelandse slikken en schorren) op uit Langendonk, er was immers een Slechtvalk gesignaleerd ! Met enkele krachtige slagen verdween hij echter al even snel als hij gekomen was en verstopte zich in het populierenbosje van het des Heeren Meers...
Nog even tot rust komen op ons terras, de brochetten uit den Delhaize smaken heerlijk...
Marceline de Merel is nog ijverig in de weer voor haar twee nu al reeds grote gasten (de katten hebben je niet klein gekregen flinke meid !), boven de kouter zingt de leeuwerik zijn zoveelste lied en in 'den bos achter ons' roept de geheimzinnige Boomkruiper, ik zou misschien wat meer de vroegen moeten doen... Ons Cloé stuurt een aandoenlijk mailtje vanuit het zonnige Frankrijk, acht jaar en de computer kent al geen geheimen meer voor haar, de jeugd van tegenwoodig niewaar... Stilaan haalt de nacht het van de dag, nog slechts enkele uurtjes en onze Luka zal terug zijn keelke wijd open zetten, prachtig toch ... ?
tseef