Des ochtends steeg er die allereerste lentedag uit het kippenhok, plaats van drie stuks pluimvee, een plotse doch zeg maar afgrijselijke schreeuw op, nog snerpender dan die van Munch. Instinct wendde m'n nog ietwat vermoeide kop richting het Chicken Shack, doch verder dan wat Turkse Tortels en een eenzame Houtduif geraakte ik niet. Eén van de kiekens mankte, vrijwel verwaarloosbaar, maar ik had beter moeten weten. Uren later zat ik die dag geplogen aan mijn bureau in het verdoemde Brussel, hoofdstad van een verklote maatschappij. Mijn eega belde met een lichte vorm van paniek, in het vervloekte kot was de oorlog losgebarsten. Een versleten kartonnen doos en zowaar enkele flinke halen Flamirins brachten die nacht hopelijk enig soelaas voor het bijna ontzielde beest. Als in een achterbakse zeg maar laffe daad getuigde de ijselijke open wonde van een kannibalistisch duo, bende smeerlappen ! De daaropvolgende dag kweet ik me vaderlijk en gezwind van mijn gevleugelde taak, en zette ik haar het beste van het beste voor, met lucullische sla, zonnebloempitten en spaghetti, versneden dan nog wel. Toen de avond op komst was, vloog er nog een welgekomen Rode Wouw langs onze straat van verderf, samen met de kip alweder op zoek naar een serene slaapplaats...
0 Comments
Heden ochtend schuifelt er een Grote Lijster in den bos achter ons. Plotsklaps word ik overvallen door een lichte doch welgemeende euforie... Niet in het minst daar Sjacky ginder achter twee Rode Wouwen heeft gespot. Hij kan het nog steeds !
Zondagmiddag, en al bijna een uur of twintig niet meer gerookt. Uit gewoonte ga ik toch maar even naar buiten, gewapend met mijn Zeiss in plaats van een Van Nelle. Even later zie ik boven het dorp Overmere een gracieuse Kraanvogel, wel een half uur lang ! Nog zo gek niet, dat stoppen met roken...
En ik slenterde, op een nietszeggende julidag, nog eens langs de Bergenmeersen, alwaar ik me vergaapte aan een bevallig vlinderende Wespendief, waarna ik richting Broekzele lanterfantte, op het ritme van de NMBS.
In de Midi schalde door de versleten luidsprekers het mooiste lied aller tijden, Mama Leone van Bino. En ik pinkte schielijk een traantje weg. De daaropvolgende stonde kreeg ik bekans een geraaktheid, toen na een klein half uur de deutsche Gründlichkeit het wederom voor mekaar had gekregen... Mijn gedachten dwaalden gedwee af naar wat ooit was geweest, Zico, Falcão, de sierlijke Raí, diezelfde avond nog gingen ze met zijn allen uithuilen op het sambagraf van de allergrootste Braziliaanse voetballer ooit, Sócrates ! Beduusd liep ik langs mijn verzopen Rudbeckia's en overmand door een allesomvattende droefgeestigheid, trok ik me rond halfelf dan maar terug in den bos achter ons, alwaar ik al snel werd opgefleurd door drie bedelende jonkskes van den Bosuil. En gelijk op een zwoele zomeravond, stond ik me naderhand, als een soort van troostprijs, minutenlang te drogeren door als een gek aan de bedwelmende geur van de sensuele kamperfoelie te snuiven. Op een Lionel Andrés Messi Cuccittini alias De Vlo, hoeven we niet meer te rekenen, heden ten dage gaat ie zo zeer of nen dikke stront, kon zelfs dat keeperke uit Bree niet passeren met een magistrale beweging, dan was Diego Armando Maradona toch van een ander kaliber mijn gedacht ! En Jean-Marie kan het weten ! In de finale tegen (helaas) de Hollanders, zullen etterbak Müller en who the fuck is Close na 120 oersaaie minuten smartelijk ten gronde zijgen, dewijl Robben (jij achterbakse janet), zal pronken met de meest exuberante Schwalbe die men jongstleden in een voetbaltempel heeft mogen aanschouwen ! Ik gun het je van harte Arjen, met den uitkom, na op zijn minst een Perzische Roodborst op Texel, zal ik eens beleefd naar je zwaaien... |
Auteur
Welkom op de blog van Overmeerse Vogels, foto Kwak : Wim Vervaet
Archief
Oktober 2021
Categorieën
Alles
|