|
Het moet zowat de vroegste sms zijn die ik ooit mocht ontvangen, die ochtend om 6u22. Bevend van de slaap haastte ik me richting Bergenmeersen, waar zijne hoogheid Vereecken zonet een Lepelaar had gespot, en voor zo'n knaller, bovendien nieuw op mijn regiolijst, wil ik nog wel eens mijn slaapstede vroegtijdig verlaten, nietwaar.
Met nummer 205 op zak, keerde ik blijmoedig edoch alras huiswaarts, daar de U9 van SKV Overmere nauwelijks later die van Laarne-Kalken in de pan dienden te hakken, voor één keer dit intrieste seizoen mocht dat wel. De match gaat gelijk op, als er wederom een belangwekkend bericht in de bus valt, een Braamsluiper dan nog wel, aan de Vliegerkesweide begot ! En ik begin te twijfelen, want zover te voet kan dat toch niet zijn ? Net op dat moment acht mijn zoon, de beste verdediger sedert Maldini, zijn moment van glorie gekomen, ja, jaaa, jaaaaaaa, GOOOOAAAAALLLLL !!!!! Fuck die verdomde Braamsluiper ! En ik denk met kippevel terug aan Mammana Neto Salvador, de geniaalste speler die den Iejndracht ooit heeft gekend. Op een dag wordt Luka Maria zo goed als hem, onthoud u vooral zijn naam...
0 Comments
Staf is een fijne hond. Met nog water in je ochtendogen, probeer je een Citroenkwikstaart te distingeren van een Grote Pieper op het ietwat mistige Molenmeers, en terwijl Staf deemoedig ligt te genieten van de allereerste zonnestralen op het bankje van Bruno zaliger, roept in de nabije verte je eerste Koekoek, heerlijk...
Ach, die ene gedenkwaardige week in de jouïssante maand april, met een Zwarte Wouw die vlak over me heen kwam paraderen en het liefkozende koppeltje Kluten op de onnavolgbare Bergenmeersen, de Snor van Walle en de delicieuze Geoorde Futen van Sjacky Sjakopus. De Steppekiekendief als ultiem adrenalineshot en de Purperreiger die zomaar opsteeg uit de legendarische Overmeersche Putten. Met de meest memorabele van de meersen, de Rietzangers ! Staf ligt nog steeds op Bruno's bankje, en mijn gedachten dwalen af naar Sara, onze trouwe viervoeter die ik eigenhandig heb begraven, destijds in het decadente Aalst. Als een stoere kerel liet ik mijn tranen rollen en denk ik nog vaak terug aan die ene zinsnede uit dat wondermooie lied van De Kreuners : want zolang ik leef heb ik je graag. Jezus Moeder Maria Gods, jaarlijsten, wie heeft dat uitgevonden ? Zo stond ik gisteren iets voor de noen op de Bergenmeersen voorzeker wel een uur te speuren naar de afwezige ring rond de poten van de Zwarte Ibis, toen ik ineens een annonce van een Fitis kreeg, in Overmere City dan nog wel.
En ik begin te twijfelen, rijden of niet rijden, de eeuwige that's the question van een jaarlijster. Want met een Fitis erbovenop zou ik, als in een flauwe apriljoke, voorwaar nog steeds op die plompverloren eerste plek prijken. En ik laat voor een zoveelste maal mijn trein voor wat hij waard is (sic), en begeef me in volle vaart richting Danny zijne lochting, waarbij ik zonder verpinken door de werken in het gemoedelijke Uitbergen snel, daarbij enkele uitzwenkende kranen met moeite kan ontwijken en ik met mijn brommerke vervaarlijke hopen grond op den bijgang klein krijg. Half bezweet hoor ik dan eindelijk de mooiste Fitis die ik ooit heb weten schuifelen, nog 45 soorten te gaan en ik ben content... |
Auteur
Welkom op de blog van Overmeerse Vogels, Archief
Oktober 2021
Categorieën
Alles
|