|
Staf is een fijne hond. Met nog water in je ochtendogen, probeer je een Citroenkwikstaart te distingeren van een Grote Pieper op het ietwat mistige Molenmeers, en terwijl Staf deemoedig ligt te genieten van de allereerste zonnestralen op het bankje van Bruno zaliger, roept in de nabije verte je eerste Koekoek, heerlijk...
Ach, die ene gedenkwaardige week in de jouïssante maand april, met een Zwarte Wouw die vlak over me heen kwam paraderen en het liefkozende koppeltje Kluten op de onnavolgbare Bergenmeersen, de Snor van Walle en de delicieuze Geoorde Futen van Sjacky Sjakopus. De Steppekiekendief als ultiem adrenalineshot en de Purperreiger die zomaar opsteeg uit de legendarische Overmeersche Putten. Met de meest memorabele van de meersen, de Rietzangers ! Staf ligt nog steeds op Bruno's bankje, en mijn gedachten dwalen af naar Sara, onze trouwe viervoeter die ik eigenhandig heb begraven, destijds in het decadente Aalst. Als een stoere kerel liet ik mijn tranen rollen en denk ik nog vaak terug aan die ene zinsnede uit dat wondermooie lied van De Kreuners : want zolang ik leef heb ik je graag.
0 Comments
En ge peinst, binst dat het goed weer is, van ne keer naar de Paardeweide te rijden. En ge sjeest op uw vehikel, dat bekans uiteen valt van het verslijten, op een gezapig tempo, 'nie ziejrder of tzeistig' gelijk nonkel Georges altijd zei, naar de Paardeweide, waar er nog steeds geen reet te beleven valt. En er staan daar voorzekers wel duust toeristen te trampelen, en ge denkt bij uw eigen, wat loop ik hier godverdomme weeral te doen, en ze begapen u alsof ze juist gescheten hebben gelijk een blauwe reiger, en ik kan u verzekeren, blauwe reigers, die kunnen een stukske schijten mijn gedacht !
En beduust vlucht ge naar de meersen, waar het zo mogelijk nog erger is, en ge trekt u terug op de leegte van Langendonk, mijn vlakke land, mijn vogelland. En plots vliegt er een slechtvalk boven uwe kop, met wat fret tussen zijn poten, en ge zijt weeral content... Jaarlijsten is een puur psychologisch evenement. Op het scherp van de snee.
Als in een overigens best te pruimen aflevering van Wauters versus Waes loop ik allengs gelijk een veredelde landloper urenlang en haast schichtig langs de heilige gronden van de gevliegerde weide, hopend op een Grutto die wel eens zou kunnen nederdalen op het gewijde water... Om de schijn hoog te houden en anderen op een welgemeend verkeerd been te zetten, doe ik het in het geniep, in de daluren van het weekeinde, wanneer niemand het nog verwacht. Waar blijf je nou, jij gore, ranzige vogel ? Bekoor me dan, roep dan toch, vlieg, zing, dans, en... En toen werd het maandag, en kwam die short message service als een welgemikte uppercut des te harder aan. Respect eerwaarde, je hebt weder een veldslag beslecht, de oorlog al lang... Vandaag mijn eerste Roodborsttapuit van het jaar, een mooi mannetje op den Belham, of heet het daar nog het des Heren Meers ? 't Zal me overigens een worst wezen, nog 65 soorten te gaan en mijn persoonlijke record op de jaarlijst is bereikt. We zitten op schema.
Had nog gehoopt op een vroege Tjiftjaf of iets dergelijks, en wat te denken van de Grutto's, worden de Kalkense Meersen het Waterloo voor de soort ? Vorig jaar naar het schijnt maar 13 koppels meer, doe daar dit jaar nog eens een koud voorjaar bij en er blijft welhaast niets meer over. En de komende twee dagen sta ik overigens met de vroegen, de allereerste Grutto zal dus niet aan mij besteed zijn... Het leven is aan de twijfelaars.
Zodoende stond ik die ochtend reeds klaar om me andermaal te gaan vergapen aan afwezige Houtsnippen, toen daar plots een smsje binnenviel van Sjacky Sjakopus. Met de heugelijke mededeling dat er Kraanvogels aan het vliegen waren. En plots viel er pardoes een lichte hapering als een welgekomen schaduw over mijn reeds uren van tevoren uitgekiende planning, want die Houtsnippen, dat begon nu toch wel écht op mijn zenuwen te werken. Toen even later ook eerwaarde De Wilde van zich liet horen met niet minder dan achtenzestig Kraanvogels over het heerlijke dorp Kalken, stond mijn besluit eindelijk vast : ik moest en ik zou die dag Kraanvogels spotten ! Aangekomen aan de meandere Vaart, duurde het evenwel een poos alvorens de eerste alarmkreten werden geuit, waarbij de eerste dan nog op een paar onnozele Aalscholvers sloegen. En net toen ik al begon te vrezen voor alweer een miserabele vogeldag, kreeg de Swarowski niet minder dan veertien van die heerlijke rakkers in het vizier, en ze kwamen dichter, en dichter, en die schlemielige snippen was ik binst al lang vergeten... |
Auteur
Welkom op de blog van Overmeerse Vogels, Archief
Oktober 2021
Categorieën
Alles
|