Staf

Staf is een fijne hond. Met nog water in je ochtendogen, probeer je een Citroenkwikstaart te distingeren van een Grote Pieper op het ietwat mistige Molenmeers, en terwijl Staf deemoedig ligt te genieten van de allereerste zonnestralen op het bankje van Bruno zaliger, roept in de nabije verte je eerste Koekoek, heerlijk...
Ach, die ene gedenkwaardige week in de jouïssante maand april, met een Zwarte Wouw die vlak over me heen kwam paraderen en het liefkozende koppeltje Kluten op de onnavolgbare Bergenmeersen, de Snor van Walle en de delicieuze Geoorde Futen van Sjacky Sjakopus. De Steppekiekendief als ultiem adrenalineshot en de Purperreiger die zomaar opsteeg uit de legendarische Overmeersche Putten. Met de meest memorabele van de meersen, de Rietzangers !
Staf ligt nog steeds op Bruno's bankje, en mijn gedachten dwalen af naar Sara, onze trouwe viervoeter die ik eigenhandig heb begraven, destijds in het decadente Aalst. Als een stoere kerel liet ik mijn tranen rollen en denk ik nog vaak terug aan die ene zinsnede uit dat wondermooie lied van De Kreuners : want zolang ik leef heb ik je graag.