Oktober ...

… en alweer wordt ge enigszins mismoedig. Steevast schiet dan het tweedelige Oktober van de beste Vlaamse schrijver ooit, Clem Schouwenaars, door uw sombere gedachten en wordt het weeral mistig in uw hoofd… Mistig, zoals somtijds op Damlos, waar uw goede vogelkijkvriend Peter op een doordeweekse donderdag een Jan-van-gent probeert te scoren, met respect ! Want net als in het puissante Oktober van Clem, komt ge ook in de herfst van het jaarlijsten en het begint te knagen, met uw quasi versleten oren bemerkt ge godverdomme de hoge tonen van de Boompiepers niet meer gelijk het vroeger was… en ge hadt al door omstandigheden en andere opengereten wonden annex aanverwante coronamiserie een aanzienlijke achterstand opgelopen. En ondanks al uw verwoede pogingen is er dan toch iets gebroken, want ge kunt het niet meer opbrengen… Amechtig trekt ge u op aan Luka Maria, de beste verdediger sedert pakweg Fred van der Hoorn, die weerom gaat voetballen bij SKVO, en ge peinst al aan de eerste keer dat hij, ietwat schlemielig maar vastberaden, de keeper van Berlare dribbelt zoals enkel Ronaldinho dat kon en van de weeromstuit krijgt ge ne krop in uw keel.
En terwijl Bart en Luc en Walle en Rudi zich vermaken met Oeverpiepers en Grijze Wouwen, ginderachter tussen de afzichtelijke molens langs den E17, trekt ge eens naar de kouter met uwen hond, Schellebelle Nairobi, Belle voor de vrienden, aka Djoef, aka Kleinepetoeteflinkepetoeteflinkevriend, uw Italiaantje, dartel als een kalfje in de woeste velden van Overmere, uwen iggy die ge zo hard hebt gewild, flinke beeste !
Om de tijd ietwat te doden pakt ge quasi obligaat de stofzuiger ter hand en luistert ge terwijlend en met een zwaar gemoed naar Corazón De Papel van Julio en onverhoeds neemt ge die mistroostige donderdag definitief afscheid van het jaarlijsten…