Remiz

En gelijk een onnozel bleuken staat ge uwe kostbaren tijd te verdoen aan put veertien van Overmere Donk, te wachten op een verdoken Bladkoninkje dat ge nimmer gaat zien, waar zitten toch uw gedachten kerel ?
En tussen twee Van Nellekens door, bekijkt ge dwangmatig, als een nooit meer te onderdrukken tic nerveux, voor de zoveelste keer uwe mailbox, en ge begint al van hot naar her te rijden, want op Broekmeers is zojuist de hel losgebarsten...
Van al dat fraais schiet er natuurlijk al niet veel meer over, of wat had ge gedacht manneke ? En terwijl ge staat te keuvelen over koetjes en kalfjes maar vooral over gemankeerde Smellekens en Velduilen, kijkt ge wederom met een scheef oog naar uwen aaifoon, waar de Westvloamsche Reus al voorzeker een half uur geleden niet minder dan vier Buidelmezen heeft zien invallen ! En ge laat den Dimi en zijne Roodkeelpieper voor wat ze zijn en na een helse rit en een teveel aan quasi gemiste bochten, komt ge daar en toen tot het wijze besluit dat het nu wel écht de laatste keer is dat ge u laat verlijden, met een pertinente lange ij, tot diene kutjaarlijst, daar uw gemoed nog schever is gezonken dan ooit tevoren.